Zo’n veertig jaar lang was de 92-jarige Chris Bekker een vertrouwd gezicht op Jeugdland Alblasserdam. Als vrijwilligster maakte ze tientallen zomers mee, waarin ze zich met hart en ziel inzette voor de kinderen. Vooral haar workshop ‘pantybloemen maken’ werd een begrip. “Het plezier dat je terugzag in die kindergezichtjes, dat was voor mij het grootste geluk,” vertelt mevrouw Bekker die nog steeds zelfstandig woont in Alblasserdam en de oudste vrijwilligster is van Jeugdland.
Na 12 jaar een kind
Voordat Chris in Alblasserdam en bij Jeugdland terecht kwam, woonde en werkte zij in Ridderkerk. Daar had ze een wasserette. Chris en haar man wilden graag kinderen. “Maar dat lukte niet. Pas na twaalf jaar kregen mijn man en ik één zoon: Jeroen. Kort daarna zijn we naar Alblasserdam verhuisd en werd afscheid genomen van de wasserette.” Via een groepje met vijf dames uit de katholieke kerk kwam Chris in contact met de vrijwilligers van Jeugdland.
Vrijwilligster
Toen de Alblasserdamse 53 jaar oud was, meldde zij zich aan als vrijwilligster. Jeugdland bood Chris precies wat ze zocht: betekenisvol werk, creativiteit en contact met kinderen.
Pantybloemen
Haar creatieve kant kwam volledig tot bloei in haar beroemde workshop pantybloemen maken. Pantybloemen zijn kleurige bloemen van nylons, ijzerdraad en verf. “Kinderen konden hun fantasie erin kwijt. En ik ook. Soms kwamen ze jaren later terug om te vertellen dat ze bij mij bloemen hadden gemaakt. Dan weet je dat het indruk heeft gemaakt,” vertelt de negentiger.
Extra aandacht
Maar het ging haar om méér dan knutselen. Chris had een feilloos oog voor kinderen die wat extra aandacht nodig hadden. “Sommigen kwamen wat onzeker binnen. Dan probeerde ik die kinderen op hun gemak te stellen. Dat ging goed.” Ook was zij goed in improviseren, want toen er een keer een activiteit uitviel en 300 kinderen in de zaal zaten te wachten, is Chris op het podium gaan staan en is liedjes gaan zingen. “We zongen ‘Ik zag twee beren broodjes smeren”. Ze zongen allemaal mee. Zo heb ik ze een tijd vermaakt. Ik heb genoten.”
Vriendschappen ontstaan
De sfeer onder de vrijwilligers noemt ze warm, vertrouwd en gezellig. “We hadden echt iets met elkaar. Je deelde ervaringen en hielp elkaar. Daar zijn ook vriendschappen uit ontstaan.”
Man hielp mee
Ook haar man, die inmiddels al ruim 30 jaar is overleden, sloot zich zo nu en dan aan. “Hij hielp af en toe mee bij het timmeren. Dat timmeren vond buiten de Wipmolen plaats in een tent. Ook hij vond het prachtig om te zien hoe enthousiast die kinderen waren.”
Zou zo weer vrijwilliger worden
Chris vindt het jammer dat Jeugdland stopt. “Ik zou zó weer vrijwilligster willen zijn als de gezondheid het toelaat. Ik heb altijd peper in m’n gat gehad,” lacht ze.
In m’n hart
Wat Jeugdland voor haar betekent? Chris hoeft er niet lang over na te denken. “Ik vond het altijd prachtig. Jeugdland zit in m’n hart en ik heb het altijd met veel liefde gedaan.”