Gerben Gerrit Verhaar (44) uit Alblasserdam groeide op met Jeugdland. Wat begon als een knutselweek in de zomervakantie, groeide voor hem uit tot een plek van verbondenheid, vriendschappen, avontuur en creativiteit. Hij begon als deelnemer, werd vrijwilliger en later bestuurslid, en verzorgde enkele jaren geleden nog het nieuwe logo en de aankleding van de website van Jeugdland.

Glasgraveren bij Chris
“Jeugdland was voor mij vanaf het begin af aan al iets bijzonders,” vertelt Gerben Gerrit vanuit zijn ontwerpstudio in de binnenstad van Dordrecht. “Ik ging er al naartoe vanaf mijn zesde. Toen ik een jaar of elf was, zat ik vaak aan de tafel bij Chris Bekker. Zij was al jarenlang vrijwilliger en echt een oudgediende. Ze gaf workshops glasgraveren en pantybloemen maken. Dat glasgraveren vond ik geweldig. Chris vond het ook positief als oudere kinderen meehielpen, en zo raakte ik vanzelf steeds meer betrokken.”

Vrijwilliger
Toen Gerben Gerrit twaalf werd, maakte hij de overstap naar de vrijwilligersgroep. “Je was dan net brugklasser, en het voelde als een logische stap om vrijwilliger te worden. Zo kon je toch nog naar Jeugdland. Je hielp jongere kinderen aan de tafels en zorgde dat alles een beetje soepel verliep. In die tijd hadden we een behoorlijk actieve groep jonge vrijwilligers die zich voegde bij de oudere vrijwilligers. Die generatie bracht weer nieuwe energie binnen.”

De Wipmolen
Jeugdland vond toen nog plaats in De Wipmolen, het vroegere cultureel centrum van Alblasserdam aan de Zeevaartschoollaan. “De Wipmolen was echt het hart van Jeugdland. Daar stond ook het podium. Tijdens het opbouwen, in de week ervoor, kropen we onder het podium om spullen tevoorschijn te halen. Dat was altijd een hele happening, want je moest er best ver onderdoor kruipen. Het opbouwen alleen al was een avontuur. Ik vond het een waanzinnig leuke tijd en vond het speciaal om bij die vrijwilligersclub te horen.”

Vrijwilligers en giften
Jeugdland draaide volledig op vrijwilligers en giften. “We haalden overal spullen vandaan. De diamantboortjes kregen we van de tandarts, van anderen kregen we oude panty’s en wc-rollen. En als iets op was, dan stopte je gewoon met die activiteit en deed je iets anders. Zo kon je de ene helft van de week glasgraveren, en de andere helft pantybloemen maken.”

Een echte vriendengroep
Gerben Gerrit herinnert zich hoe Jeugdland een steeds grotere rol in zijn leven ging spelen. “Op een gegeven moment ging het verder dan die ene week. Er ontstond een echte vriendengroep die zich ook inzette voor het jongerenwerk, Damdorpradio en Klokradio.”

Samen muziek luisteren
Bij Jeugdland werd de jeugd van Gerben Gerrit gevormd, vertelt hij. “In die leeftijd ontstaan vriendschappen. We luisterden samen naar muziek. In de pauzes luisterden we met zo’n stereo-combi-ding naar cd’s. Mijn muzieksmaak en ook mijn interesse in muziek maken, zijn daar ontstaan. Er zijn zelfs bandjes ontstaan. Je inspireerde elkaar. Het was een heel bruisend geheel.” De jongeren kregen in De Wipmolen het vertrouwen van beheerder Hans Laheij en mochten gebruik maken van de bar en de keuken. “We voelden ons daar echt thuis. Dat schept een band en van daaruit wil je bijdragen aan Jeugdland.”

Bestuur
Uiteindelijk groeide de groep jongeren zelfs door tot in het bestuur van Jeugdland. Gerben Gerrit, Edgar Veen, Pascal van Weert en later ook Alijne Verhaar kwamen als jongere generatie in het bestuur. Het gaf nieuwe energie, waardoor Jeugdland bleef bestaan en waardoor opnieuw vele honderden kinderen jaarlijks konden genieten van de feestelijke week in de zomervakantie.

Familieconcept
Toen Gerben Gerrit twintig was, stopte hij als vrijwilliger. “Ik ging toen op kamers in Rotterdam. Mijn zus en zusje waren nog wel betrokken bij de feestweek, dus het bleef toch een soort familieconcept,” lacht hij.

Nieuwe stijl
De band met Jeugdland bleef. Zo’n drie jaar geleden gaf Gerben Gerrit het logo en de website van Jeugdland een eigentijdse restyling. Hij vertelt: “Jeugdland is altijd een begrip geweest. Het is iets iconisch en als vormgever heb ik iets met iconische dingen… die moeten gewoon doorgaan. Dat vond ik ook van het Jeugdland-logo. Daar had ik een sterke binding mee. De posters werden vroeger bij de Havenkerk gedrukt en gekopieerd. Van die A3’tjes met het logo en de datum erop. Die hingen dan op scholen en in het dorp. Echt zo’n jarenzestig-logo met dikke, strakke letters en dat gekke, uitdrukkingsloze kopje erin.”

Toen Dimphi van Amen van Jeugdland hem benaderde om eens te praten, ging het gesprek al snel over het logo en de uitstraling. Gerben Gerrit ontwikkelde op basis van het oude logo een nieuwe stijl. “Het is eigenlijk een restyle van het iconische oude logo.”

Toch weer kriebels
Dat Jeugdland nu is gestopt, vindt hij zonde. Wat hem betreft is het nog steeds de moeite waard om na te denken of het in een andere vorm door kan gaan. “Ja, het begint wel te kriebelen. Je wilt zo’n concept toch in leven houden. Jeugdland zou zelfstandig moeten zijn en niet volledig afhankelijk van de gemeente, want dan ben je overgeleverd aan de grillen van de mensen die er op dat moment zitten. Dat is nooit goed. Het moet draaien op vrijwilligers die er echt plezier in hebben en zich ervoor willen inzetten en daarnaast natuurlijk op sponsors. Maar dat is wellicht makkelijker gezegd, dan gedaan.”

Tijdloos
Gerben Gerrit kijkt terug op een mooie tijd, die voor hem nog altijd relevant is. “Jeugdland was een tijdloos onderdeel van Alblasserdam. Je voelt gewoon de waarde ervan. Ik voel daar loyaliteit bij. Het had een sterk community gevoel. Dat kwam doordat het zo’n ontzettend gezellige week was, met leeftijdsgenoten én oudere vrijwilligers. Het was een fijne club, waarmee Jeugdland voor mij veel meer werd dan alleen één knutselweek in de vakantie.”