Het begon met een paar danspasjes in de regen op het buitenterrein van Landvast. Inmiddels zijn Cindy Smit en haar dochter Casey uitgegroeid tot twee vertrouwde gezichten in het sprookjesbos van Jeugdland in Alblasserdam. Ieder jaar kruipen ze in de huid van Tinkerbell, Peter Pan, Belle of een ander sprookjesfiguur. “Het is zó mooi om kinderen even mee te nemen in een andere wereld,” zegt Cindy. “En dat ik dat samen met mijn dochter mag doen, maakt het extra bijzonder.”
Van dansje naar sprookjesbos
Cindy’s eerste bijdrage aan Jeugdland was in 2019, toen ze samen met Casey een klein dansoptreden verzorgde. “Gewoon voor de lol, met z’n tweeën. Casey was toen vijf, ik speelde mee als mama-Tinkerbell,” lacht ze. Dat jaar lazen ze ook voor op een voorleesmiddag. Het jaar erna werd het serieuzer: samen stonden ze in het sprookjesbos. Dit was toen het net vernieuwde onderdeel van Jeugdland. “Ik zag direct wat dat met kinderen doet. Ze stappen in een verhaal. En ouders genieten net zo hard mee.”
Peter Pan
Inmiddels is Casey tien jaar oud en heeft ze al meerdere rollen op haar naam staan. “Ik was Tinkerbell, maar ook Peter Pan,” vertelt ze trots. “Ik denk dan gewoon dat ik een jongen ben. Dat gaat vanzelf. Ik vind het het leukst om Peter Pan te spelen.” Ze vertelt hoe ze samen met haar moeder, en later ook met opa Cees en bonusvader Harry, steeds meer ging doen in het sprookjesbos. “Ik heb ook bloemetjes uitgedeeld, boter-kaas-en-eieren gespeeld met kinderen, een knutseltafel gedaan… Het is allemaal leuk.”
Goud waard
Cindy vult aan: “Kinderen komen echt voor de beleving. Dan loop je als fee of piraat door het bos en hoor je achter je een kind fluisteren: ‘Dat was haar echt, hè?’ Dat is goud waard.”
Alles voor die lach
Voor Cindy zit de kracht van Jeugdland in kleine momenten. “Sommige kinderen gaan niet op vakantie. Maar dan komen ze hier, lopen door het sprookjesbos, krijgen een knuffel van een prinses of een high five van Peter Pan… en je ziet die lach op hun toetje. Dat doet zó veel.”
Meedenken
Hoewel Jeugdland lang draaide op sporten, hutten bouwen en knutselen, werd het sprookjesbos al snel een volwaardig en geliefd onderdeel van het programma. En dat is mede te danken aan pioniers als Cindy en Casey, die niet alleen meespelen, maar ook meedenken, kostuums aanpassen en de scènes tot leven brengen. “Het gaat niet om perfectie,” zegt Cindy. “Het gaat om wat je overbrengt.”
“Samen iets doen voor een ander”
Wat het extra waardevol maakt, is dat het hele gezin inmiddels meedoet. “Cees en Harry zijn ook te vinden in het bos. Het is écht een familieproject geworden,” lacht Cindy. “Ik vind het belangrijk om mijn dochter jong mee te geven dat het mooi is om iets voor een ander te betekenen. En dat doet ze. Ze vindt het leuk en neemt haar rollen serieus.”
Wat er ook gebeurt
Casey knikt: “Ik vind het leuk om kinderen blij te maken.” En hoe het in de toekomst gaat met het sprookjesbos en Jeugdland, weet niemand. Cindy: “Maar wat er ook gebeurt, dit nemen we altijd mee. De herinneringen, de lach van een kind, dat blijft.”
